SOFIZMAT

Pitagoras urodził się ok. 572 roku p.n.e. na wyspie Samos, a zmarł w 497 w greckim mieście Metaponcie na południu Italii. Zapewne dużo podróżował, był w Egipcie i Babilonii.
W 532 roku p.n.e. osiedlił się w Krotonie, znakomitym greckim mieście na południu Italii, ponieważ w swojej ojczyźnie nie mógł znieść rządów tyrana Polikratesa. Założył pierwszą szkołę filozoficzną w Grecji. Wniosła ona do filozofii ducha religijnego, nawiązującego do religii orfickiej. Prowadzono w niej badania naukowe (matematyczne, astronomiczne, akustyczne) i rozważano różne problemy filozoficzne (dotyczące powstania świata, etyczne i polityczne). Szkoła pitagorejska stała się ważnym ośrodkiem politycznym o charakterze konserwatywnym, przeciwstawiającym się tendencjom demokratycznym. Sprawowała przez pewien czas realną władzę nad wieloma greckimi miastami w Italii. Jeszcze za życia Pitagorasa pojawiły się konflikty polityczne, w wyniku których mistrz musiał opuścić Kroton i udać się do pobliskiego Metapontu, gdzie być może schronił się w świątyni Muz i umarł w niej z głodu. Jego szkoła około 440 r. p.n.e. została rozbita przez przeciwników politycznych.